💠محور اصلی زهد

🔹محور اصلی زهد را وجود مبارک حضرت فرمود اين دو تا جمله است در سوره مبارکه «حديد»، فرمود ذات اقدس الهی حقيقت زهد را در اين يک آيه کوتاه جمع کرد: ﴿لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلي‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ﴾

🔹چيزی که از دست رفت، خيلی غمگين نباشيد؛ حالا يا دوباره می‌آيد يا چند روز دست ديگران بود چند روز هم دست شماست، چند روز هم دست بعدی است و اگر چيزي بيايد هم خيلی خوشحال نباشيد؛ چون به هر حال يک روز دست ديگری بود، يک روز دست شماست، پس‌فردا هم از دست شما بيرون می‌رود. چقدر اين بيان شيرين است؟! حضرت فرمود حواستان جمع باشد چيزی که به دست شما رسيد، هميشه بدانيد دست دوم است، دست اوّل نيست....

📚{ #درس_اخلاق 95/11/21} 

🔹مطالب و بیانات آیت الله جوادی آملی👇 

🍃🍃https://telegram.me/hakimjavadiamoli

🌹🌾🌹🌾🌹

‍ "نکات قرآنی"

(۳۳۲)

"فَلا تُعجِبکَ اَموالُهُم و لا اَولادُهُم اِنَّما یُرِیدُ اللهُ لِیُعَذِّبَهُم بِها فِی الحَیاةِ الدُّنیا و تَزهَقُ اَنفُسُهُم وَ هُم کافِرونَ"

(دارائی ها و فرزندانشان تو را شگفت زده نکند، زیرا خداوند آن چیزها را در دنیا مایه ی عذابشان ساخته است، و بدان که در حال کفر و انکار جانشان کنده خواهد شد!)

بسیاری اموال و اولادشان، مایه ی عذابشان است. آنچه که به ظاهر دارند، چون استخوانی در گلویشان گیر کرده، نه پایین می رود و نه بالا می آید. و این تنبیه به خاطر تکبرشان و انکار حقایق است. دیگران آنها را خوشبخت می پندارند اما به واقع بدبختان حقیقی روزگارند. زیرا آنچه که خوشبختی می آورد، از جنس بیرون نیست. آن بیرون، نه خوشبختی است و نه بدبختی. خوشبختی و بدبختی در اندیشه و عملکرد توست که شکل می گیرد. در آن بیرون فقط چیزها هستند، همین! آنها نه خوشبختی می آورند و نه بدبختی. زیرا آن چیزها معلول خوشبختی اَند، نه علت خوشبختی. علت خوشبختی در وجود خود تو، و در نگاه و اندیشه ی توست. اهل کفر و انکار، این نکته را درک نمی کنند، زیرا اذن درکش را ندارند. چه آنها جای علت و معلول را اشتباه گرفته اند! و از این روست که زجر می کشند! چنین کسانی همواره در حال جمع آوری و نگهداری از چیزهایی اند که مایه عذابشان است و هر روزه مثل خوره از درون زندگی شان را پوک و پوک تر می کند. و روزی خواهند فهمید که نه عِدّه و نه عُدّه، هیچکدام برایشان نجات بخش نبوده است و فقط حمالی اش بر دوش شان بوده است.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

‍ "نکات قرآنی"

(۳۲)

"وَ مَن لَستُم بِرازِقِینَ"( شما روزی دهنده ی کسی نیستید!)

هر که به این جهان پا گذاشته است، خداوند رزقش را پیشاپیش مهیا نموده است. لیکن فرقی که هست این است که برخی تن به اسارت این و آن می دهند و رزق شان را با ذلّت می خورند، برخی به انتظار می خورند و همواره خود را به آینده حواله می دهند، و برخی با عزّت می خورند و غم به دل راه نمی دهند. اینان متوکّلین اند. "وَ عَلَی اللهِ فَلیَتَوَکَّلِ المُتَوَکِّلُونَ".

هیچکس توانایی جلوگیری از رزق خداداده ی تو را ندارد، پس سخن قرآن را گوش کن و خود را اسیر و بنده ی این و آن نکن. آزاد باش و به آزادی خدا داده ات، حرمت گذار. "اِنَّ الَّذِینَ تَعبُدُونَ مِن دُونِ اللهِ لا یَملِکُونَ لَکُم رِزقاً فَابتَغُوا عِندَ اللهِ الرِّزقَ وَ اعبُدُوهُ" ( کسانی را که بجای خداوند، بنده شان گشته اید، روزی دهنده ی شما نیستند! رزق را تنها نزد خدا بجویید و فقط او را بنده باشید!)

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

t.me/masoudriaei

‍ "غصه ی رزق را نخور"

همواره کارت را به انجام رسان و غصه ی رزق را نخور. حتی کارت را به نیت رزق انجام نده، کارت را تقدیم خدا کن. تحت هیچ بهانه ای از حوزه ی "قُربَةً اِلَی الله" خارج نشو. ذهنت را در اندیشه به دست آوردن ها، تکه تکه نکن. رزق بر عهده ی هیچکس نیست، بر عهده ی خداست. وظیفه ایست که خاص خالق، و در حیطه ی مسئولیت اوست. " و ما مِن دابَّةِِ فِی الاَرضِ اِلّا عَلَی اللهِ رِزقُها"( هیچ جنبنده ای در زمین نیست مگر آنکه رزقش بر عهده ی خداست). من به این آیه ایمان دارم و بارها تجربه اش کرده ام. و می دانم از چه سخن می گویم. هرجا که هستی به کار و وظیفه ات مشغول باش، بی عیب و نقص کار کن و در اندیشه روزی نباش. رزق محتوم تو، در دست هیچکس نیست، در دست خداست. مگذار ذهنت، تو را با پریشانی ها و تردیدها از حوزه ی الهی بدر آورد، و واگذار به غیر کند! رزق، بر عهده ی خداست بگذار بر عهده ی او بماند! آرامش خویش را به اضطراب تبدیل نکن. نگاه از دست این و آن برگیر، و جز به دستان او منگر. هیچ کس رزقی ندارد که بتواند به تو دهد، هر آنچه هست همه از آن او، و در اختیار اوست. تو با بریدن از خدا، با بی توجهی به او، فقط کار خود را سخت می کنی، خود را به مشقّت می اندازی. و عاقبت نیز پر از تشویش و اضطراب خواهی شد. همیشه نگران روز بعد خواهی بود. و ذهنت آن به آن به تو القاء می کند که زود باش، زرنگ باش، در جستجوی روزی باش! حال آنکه نمی دانی روزی فردای تو، کجاست، چقدر و به چه کیفیت است. آخر چگونه میتوان در جستجویی چیزی باشی که نه می دانی کجاست، نه می دانی چه هست، نه می دانی به چه مقدار و چه کیفیت است! آن "وَابتََغُوا" که در قرآن آمده، از پوسته ی ذهنی خود بدر آمدن، برای نیل "فَضل الهی" است، خود را در معرض برخورداری از خوبیها قرار دادن است. رزق تو، مشخص و معین است و تو با کار خالصانه ات، خود را در معرض برخورداری بی دردسر از آن قرار می دهی. اما این ذهن وسوسه کننده، فقط بیماری می آورد. دستاوردش جز تشویش و اضطراب و ناامنی های روانی نیست. تو را با وسوسه ها و تردیدهایش، از زندگی واقعی می اندازد و لحظات ناب عمر تو را بر باد می دهد. و چشم باز کنی می بینی عمرت تمام شده است و جز حرص برای بدست آوردن این چیز و آن چیز، دستاوردی نداشته است، و در همین آخر کار است که عمیقاً در می یابی که آنچه که قرار بود بخوری، بپوشی و برخوردار شوی، همه به همان اندازه های مقدّر بوده اند، و مابقی فقط حمّالی اش به دوش تو بوده است. در می یابی که رزق تو، همان بوده که اگر حرص هم نمی زدی، از آن برخوردار می شدی. و وا اَسفا، از حماقت و جهالت این بشر حریص و طماع.

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

t.me/masoudriaei

‍ "رزقی دگر"

برای دریافت برکت الهی، باید آرام و نرم و پذیرا باشی. نباید ذهنت را جهت دهی. باید آن را متوقف کنی. هر گونه تشویش و اضطراب، دور افتادن است. حتی فکر بدست آوردن برکت را هم باید رها کنی. آنگاه که وارد چنین سکون روحی شوی، به حوزه ی توکّل محض وارد آمده ای. و اینجا خانه ی برکت است و در همینجاست که مزه ی رزق "مِن حَیثُ لا یَحتَسِب" را خواهی چشید.

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaeibot

‍ "یگانه پرستی"

☆ جهانِ فردا بدون شک از سه بت پرستی دیرینه؛ عقیده پرستی، خاک پرستی و نژاد پرستی خلاص خواهد شد و فهیمانه به "خدا پرستی" راستین روی خواهد آورد. این سه گانه ی مخرّب، قرن هاست که شیطان صفتانه و به نوبت، آن هم با ظاهری حق بجانب، بر ذهن ها سلطه انداخته و دوره به دوره ویرانی و تباهی ببار آورده اند. بدون تردید عصر پیش رو، برای بشر آگاه، عصر گذر از این زندان های سه گانه ی ذهنی و مخوف است.

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

‍ ☆ "فَاذکُرُونِی اَذکُرکُم وَاشکُرُوا لِی وَ لا تَکفُرُونِ" بقره ۱۵۲

"یادم کنید تا یادتان کنم، شکرگزارم باشید و ناسپاسی نکنید".

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

‍ "همه ی اقیانوسی"

☆ این جهانِ آفرینش بسیار اسرار آمیز بافته شده، و بسته به آگاهی تو، چهره عوض می کند. از یک منظر؛ تو تنها چیزی هستی که وجود داری، اگر به عمق نامتناهی خویش رسیده باشی و کل کامل شوی! در این کیفیت هر آنچه که می بینی فقط جهان توست. ☆ اما از منظری دیگر؛ فاقد وجود حقیقی هستی، اگر در اسارت ذهن محدود خویش باشی! در این کیفیت هر آنچه که می بینی، بیگانه است. این حکایت چون تمثیل حباب و اقیانوس است. اگر در حباب خویش بسر بری، چیز قابل ذکری نیستی، و اگر از درون به اقیانوس رَوی، همه ی اقیانوسی.

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

‍ "خِطّه ی جوانمردان"

☆ مگذارید جوانمردی در سرزمینی که خطّه ی جوانمردان بوده است، بمیرد. تا میتوانیم دست یکدیگر را بگیریم و بی نان مگذاریم که پیامبر(ص) فرمود: "شَرُّ النّاسِ مَن اَکَلَ وَحدَه" (بدترین مردم کسی است که تکخور است!)

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

‍ "نکات قرآنی"

(۳۴۲)

"الحَمدُللهِ الَّذِی اَذهَبَ عَنَّا الحَزَنَ"

(حمد خدای را، که اندوه را از ما زدود!)

☆ بر خلاف تصوّر بسیاری باید گفت که غم و اندوه، یک ارزش قرآنی نیست. وقتی خدا هست غم و اندوه بی معناست. برای همین است که می فرماید "لا تَحزَن اِنَّ اللهَ مَعَنا" (غمگین مباش، خدا با ماست)! آن که آکنده از غم و اندوه است ریشه ی مشکلش را باید در بی خدایی جستجو کند. زیرا خداوند منبع سرور و شادکامی و آرامش و خیر و برکت است. چنین ذاتی، دور کننده ی اندوه و زایل کننده ی آن است. آن که با اوست محال است غمگین باشد. غم و اندوه از ویژگی های دنیا و دنیاطلبی است. منبعث از خواهش های نفسانی است. وقتی خواسته ای در کار نباشد، غمی نیز وجود نخواهد داشت. اولیاء خدا هم نه خوف دارند و نه اندوه؛ "لا خَوفٌ عَلَیهِم وَ لا هُم یَحزَنُونَ"! در فرهنگ قرآنی غم و اندوه نه اصالت دارد و نه ارزش محسوب می شود.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

‍ "تمام آنچه که نمی داند"!

☆ بزرگان گفته اند که آگاهی انسان از دو بخش عمده تشکیل شده است. یک بخش "تمام آنچه که می داند" و بخش دیگر "تمام آنچه که نمی داند". "تمام آنچه که می داند" در برابر "تمام آنچه که نمی داند"، ذرّه ای بیش نیست، اما حائز اهمیت است. زندگی افراد معمولی را "تمام آنچه که می داند" در اختیار دارد. فرقی نمی کند که این شخص معمولی یک بی سواد باشد یا یک پرفسور. چنین کسانی اسیر قلمروی کوچک "تمام آنچه که می داند" هستند. به عبارتی "تمام آنچه که می داند" زندگی شان را تحت کنترل خود گرفته است. و دقیقاً انواع محدودیت های ذهنی از همینجا سر بر می آورند. سفر یک سالک، از جهان کوچک "تمام آنچه که می داند" به جهان بزرگ "تمام آنچه که نمی داند" است. او می رود تا در قلمرو دوم ساکن شود و زندگی کند. فرق اساسی یک سالک با دیگران، همین است. او می خواهد خود را از زیر یوغ بخش اول در آورده و با حضور در ناشناخته، دایره ی وجودی اش را وسیعتر و حیاتش را گسترده تر کند. غالباً دیگران، خروج از "تمام آنچه که می داند" را نمی پسندند زیرا برایشان امری دهشتناک و دلهره آوره است. شجاعتش را هم ندارند. "تمام آنچه که می داند"، انسان را محافظه کار، تنبل و در نهایت افسرده می سازد. چنین کسانی زندگی شان یکنواخت و مکانیکی است و همواره وجودشان را ماتمی اسرارآلود گرفته است. حال آن که زندگی تسلیم وار در "تمام آنچه که نمی داند" به آدمی شور و هیجان و بالندگی روز افزون عطا می کند. تمامی کرامات و خوارق عادت مربوط به همین بخش یعنی "تمام آنچه که نمی داند" است. این بخش است که همواره اتفاقات شگفت بر پا می کند و حتی طی الارض را سبب می گردد. هیچ کس نمی داند چطور و با چه مکانیسمی، اما اتفاق می افتد. زیرا بخش کوچک " تمام آنچه که می داند" قابلیت و توانایی درک اسرار "تمام آنچه که نمی داند" را ندارد. "تمام آنچه که نمی داند"، زمانی بروز کرده و قدرت نمایی می کند که آدمی آگاهانه از قلمرو کوچک "تمام آنچه که می داند" هجرت کرده باشد. سالکان فرهیخته هر دو قلمرو را در اختیار خود دارند. آنها در قلمرو بزرگ "تمام آنچه که نمی داند" ساکن اند و در عین حال هر گاه که بخواهند به "تمام آنچه که می داند" نیز سفر می کنند.

مسعود ریاعی

www.masoudriaei.com

@masoudriaei

@masoudriaeibot

سال 1345 شاه دستور میدهد که درصورت بررسی این خانه ها به کارگران تحویل داده شود . (اما نشد) .
سال 1353 این کارخانه تغییر کاربری داده میشود و مشغول تولید تجهیزات راه میشود و میرود زیر نظر وزارت راه.
.
دو سال بعد از انقلاب باز دستور میدهند که با شرایطی این خانه های دولتی به ساکنینش واگذار شود (اما نشد) .
.

دانشگاهی دولتی در کنار کارخانه وجود داشت به نام دانشگاه فرح که بعد از انقلاب به دانشگاه الزهراء تغییر نام داد و در سال 81 رییس آن (خانم زهرا رهنورد) از معاون اول رییس جمهور (آقای عارف) خواست کارخانه را با بخشنامه ای دولتی بدهند به الزهراء که بزرگتر شود.
.
.
بخشنامه صادر شد و سال 1382 کارخانه و متعلقاتش پشت قباله دانشگاه الزهرا افتاد .
.
بعد که خواستند 90 خانه کارگری هم همراه زمینهای بزرگ کارخانه بردارند، صاحبان 50 ساله خانه ها اعتراض کردند ، قولهایی داده شد تا رسید به دوران آقای روحانی و رییس جدید الزهرا خانم ملانظری کوتاه نیامد و الآن پنج خانه را خراب کردند و هرهفته قرار است پنج خانه خراب کنند و دیوار بکشند و بنویسند اینجا الزهراست ...
.
.
پ.ن: درمورد این موضوع ، اسناد و مدارک و راه حل هایش حرف میزنیم ، شاید توانستیم کاری کنیم.

https://www.instagram.com/s.mm.sadrossadati/

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

صدرالساداتی و ده ونک 2

مشاور حقوقی دانشگاه الزهراء (خانم مطیعیان) زنگ زدند و اعلام کردند با اینکه حکم تخلیه و تخریب برای تمامی خانه ها هست ، اما ما کاری به خانه های کوچک مستضعفین نخواهیم داشت. (تا زمانیکه بتوان با بودجه آنها را راضی کرد)
.
.
.
درمورد فردی که در ویدیو بود و دیگر ساکنین نیز ان شا الله خودم تهران میروم و بررسی میکنم که وضع معیشتی شان چجور است و چه کار میشود کرد؟
.
.
پ.ن: این هم خبر خوب.
.
پ.ن2: گفتند خانه های خراب شده بزرگ بوده و یا ساکنش چند خانه داشته است که البته باید رفت و بررسی،کرد.